Het is weer die tijd van het jaar en het is geen geheim dat februari Black History Month is. Als je het niet wist, weet je het nu! Van mensenrechtenactivisten, geniale vernieuwers, getalenteerde artiesten en nog zoveel meer, hebben zwarte mensen meer bijgedragen aan onze samenleving dan iemand ooit in één bericht zou kunnen behandelen. Maar als je klaar bent om iets nieuws te leren, ben je op de juiste plek!
Hallo!
En welkom terug als je hier eerder bent geweest!
We praten hier natuurlijk veel over TransTape, maar vandaag wordt het een beetje anders. Vandaag hebben we het over Black History Month.
Waarom?
Nou, om te beginnen is het februari. Dat is eigenlijk wel typisch voor februari. Maar ook omdat er niet genoeg over gesproken lijkt te worden. Veel van ons beseffen waarschijnlijk niet hoeveel dingen in ons alledaagse leven zijn uitgevonden door een zwarte persoon.
Dingen waar je niet twee keer over nadenkt zoals automatische liftdeuren, aardappelchips, automatische versnellingsbakken in auto's, wasdrogers, verkeerslichten, DE super soaker, DE ijslepel, alarmsystemen voor thuis.
Moet ik doorgaan? Er is nog veel meer.
Mijn punt is, de meesten van ons hadden waarschijnlijk geen idee dat een zwarte persoon een van die dingen heeft uitgevonden en dat lijkt niet helemaal juist. Nu, toch?
Maar de perfecte bol ijs is zeker niet het hoogtepunt van de bijdragen van Black mensen.
Maar nog steeds belangrijk voor alle ijsliefhebbers, een shout-out naar Alfred L. Cralle voor de lepel.
Zwarte Geschiedenismaand
Zwarte mensen, vaker wel dan niet, zijn al sinds het begin van de mensenrechtenactivisme vaak aan de voorhoede geweest.
Dus.
Voor altijd.
Van burgerrechten tot feminisme tot homorechten en de Stonewall-rellen, zwarte mensen hebben altijd in de frontlinie gestaan in de strijd voor gelijkheid en dat is iets waarvan we ons allemaal meer bewust moeten zijn en waar we veel meer over moeten praten buiten februari.
Een beetje zoals dit leuke gesprekje dat we nu hebben, behalve in de andere 11 maanden van het jaar die we hebben. Er is altijd die ene persoon die zal vragen, "waarom is er een zwarte geschiedenismaand?" En ik denk dat de meesten van ons wel weten wat er meestal volgt op die uitspraak.
We hebben een Black History Month omdat we, in meer gevallen dan niet, geen zwarte geschiedenis wordt onderwezen.
Helemaal niet. Het is eigenlijk gek.
De meeste geschiedenisboeken en -lessen op openbare scholen, althans in de VS, zullen het hebben over slavernij (maar niet over de realiteit ervan), Martin Luther King Jr, het juridische einde van raciale segregatie (desegregatie) en daarna stoppen ze er meestal mee.
Wist je bijvoorbeeld Robijnrode bruggen, het eerste zwarte meisje dat naar een volledig witte school ging, is vandaag pas 70 jaar jong?
En ik probeer ook niet te doen alsof ik hoogopgeleid ben in de zwarte geschiedenis, dat ben ik niet. Ik ben abso-luut-lijk nog steeds aan het leren en ik heb nog maar net het oppervlak geraakt van hoe belangrijk zwarte geschiedenis is voor de wereld. Maar ik kan leren en toch erkennen dat er enkele serieuze hiaten zijn in ons onderwijssysteem.
Onder vele andere systemen.
Wist je dat Susie King Taylor (1848-1912) werd beschouwd als de eerste zwarte lerares in Amerika? Ze gaf les aan vrijgelaten Afro-Amerikaanse slaven in een vrijheidschool in Georgia.
Zwarte Geschiedenis maand bestaat sinds 1976, toen Amerikaanse presidenten de maand februari aan de zwarte geschiedenis hebben toegewezen.
President Gerald Ford officieel erkende Black History Month in 1976, waarbij het publiek werd opgeroepen om "de kans te grijpen om de te vaak verwaarloosde prestaties van zwarte Amerikanen op elk gebied van inspanning door onze geschiedenis heen te eren."
Maar in september 1915 (slechts 109 jaar geleden) de aan Harvard opgeleide historicus Carter G. Woodson en de vooraanstaande predikant Jesse E. Moorland richtten wat nu bekend staat als de Association for the Study of African American Life and History (ASALH), een organisatie gewijd aan het onderzoeken en promoten van prestaties van zwarte Amerikanen en andere volkeren van Afrikaanse afkomst.
In 1926, na de oprichting van ASALH, sponsorde de organisatie een nationale viering tijdens de tweede week van februari. Deze viering had tot doel om hogescholen en gemeenschappen te inspireren, optredens te stimuleren, clubs op te richten en een brede viering van de zwarte identiteit aan te moedigen.
Tegen het einde van de jaren 1960 werd de Black history week op veel universiteitscampussen in het hele land Black history month, mede dankzij de burgerrechtenbeweging. De viering van de zwarte geschiedenis bestaat al langer dan sommige mensen lijken te geloven.
Het is niet iets nieuws of trendy, het is heel echt en noodzakelijk.
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb tot nu toe een paar dingen geleerd.
Zoals, er is geen geschiedenis zonder zwarte geschiedenis.
Onszelf onderwijzen over de zwarte geschiedenis is een essentieel onderdeel van het afbreken en herkennen van het systeem dat probeert het te wissen.
Black lives matter.
Een paar vermeldingen
Ik wil nogmaals zeggen dat ik op geen enkele manier een expert ben op het gebied van zwarte geschiedenis.
Of letterlijk elke geschiedenis wat dat betreft.
Maar dat betekent niet dat ik niet in staat ben om mijn eigen middelen te vinden en mezelf te onderwijzen.
Net zoals jij in staat bent om te doen!
Hier is een korte uittreksel uit een artikel (RYAN: Gemarginaliseerde groepen zijn er niet om jou te onderwijzen) dat dit punt benadrukt met een geweldige quote.
Audre Lorde zei ooit: "Telkens wanneer de noodzaak voor een schijn van communicatie ontstaat, roepen degenen die profiteren van onze onderdrukking ons op om onze kennis met hen te delen. Met andere woorden, het is de verantwoordelijkheid van de onderdrukten om de onderdrukkers hun fouten te leren. ... Van vrouwen wordt verwacht dat ze mannen opvoeden. Van lesbiennes en homoseksuele mannen wordt verwacht dat ze de heteroseksuele wereld opvoeden. De onderdrukkers behouden hun positie en ontlopen verantwoordelijkheid voor hun eigen daden."
Als je nog nooit van Audre Lorde hebt gehoord, heb ik hieronder een kort fragment en links toegevoegd om meer over haar en haar leven te leren. Spoiler, ze is fantastisch. Maar hoewel ik geen professional ben, kwam ik wel voorbereid met iets anders waarvan ik denk dat je het zeker moet weten.
Misschien wat aantekeningen maken en die met een vriend delen.
Audre Lorde
18 februari 1934 – 17 november 1992
"Ik ben niet vrij zolang een vrouw niet vrij is, zelfs als haar ketenen heel anders zijn dan de mijne."
Ik moet toegeven, het was pas in mijn eerste semester op de universiteit dat ik leerde wie Audre Lorde was.
En wauw, ik hou van haar.
Ze was, en is nog steeds, een absolute inspiratie voor zoveel mensen.
Terecht.
Zij beschrijft zichzelf als, "zwart, lesbisch, feminist, socialist, moeder, strijder, dichter."
Als kind reciteerde Audre soms gedichten uit haar hoofd om uit te drukken hoe ze zich voelde, en dat ging door in haar volwassen leven. Ze had het vermogen om haar emoties op een manier te uiten die mensen precies liet voelen wat ze moesten voelen om het te begrijpen.
Van 1991 tot haar overlijden in november 1992 was zij feitelijk de staat New York Dichter des vaderlands. De gouverneur van destijds noemde haar schrijven een "taal die mensen overal kan bereiken en raken."
Haar vermogen om dat te doen in al haar vormen van schrijven hielp mensen samen te brengen voor een groter doel en muren af te breken waarvan sommige mensen niet eens wisten dat ze bestonden.
Ze geloofde dat we niet gescheiden waren door onze verschillen, maar eerder door onze weigering om die verschillen te erkennen.
"We spreken niet over menselijke verschillen, maar over menselijke afwijkingen."
Er is nog zoveel meer aan Audre dan haar poëzie, vooral haar werk met feminisme, en je zou zeker wat eigen onderzoek naar haar moeten doen. In feite kun je op haar naam bovenaan deze sectie klikken om naar haar Wikipedia-pagina te gaan.
Is dat niet iets?
Maar voor nu, hier is een van haar gedichten.
Tuskegee Airmen
WO2, Actief 1940-1948
De Tuskegee Airmen waren zoveel meer dan een groep militaire gevechtspiloten.
Zij waren de eerste Zwarte militaire piloten, navigators, bombardiers, monteurs, instructeurs, ploegleiders, verpleegsters, koks en ander ondersteunend personeel die niet alleen uitstekend waren in het uitvoeren van hun taken, maar ook een cruciale rol speelden tijdens de Burgerrechtenbeweging.
De "Tuskegee" komt van waar deze uitzonderlijke piloten werden opgeleid, Tuskegee, Alabama, trouwens.
En ze werden apart getraind van witte piloten, mag ik toevoegen. Pas in 1939 mochten Afro-Amerikanen "toegelaten" worden om piloten te worden. En vanwege de tijd waren de strijdkrachten nog steeds gesegregeerd en waren veel militairen onderworpen aan de Jim Crow-wetten, die pas in 1965 volledig werden afgeschaft (slechts 60 jaar geleden).
Ondanks flagrante racisme en talloze obstakels waren de geschoolde en getalenteerde Tuskegee Airmen, ook bekend als de "Red Tails" vanwege de rood geschilderde staartvinnen van hun vliegtuigen, enkele van de best getrainde piloten in het hele leger. Dit komt omdat, in veel gevallen, de mensen die hen trainden elke reden wilden vinden om hen niet te trainen alleen vanwege de kleur van hun huid.
Vlieger Coleman Young (Tweede luitenant), later de eerste Afro-Amerikaans burgemeester van Detroit, vertelde journalist Studs Terkel over het proces:
"Ze stelden de normen zo hoog dat we eigenlijk een elitegroep werden. We werden gescreend en superscreened. We waren ongetwijfeld de slimste en fysiek fitste jonge zwarte mensen in het land. We waren superieur vanwege de irrationele wetten van Jim Crow. Je kunt niet zoveel intelligente jonge mensen bij elkaar brengen en ze trainen als strijders en verwachten dat ze zich passief neerleggen als je probeert ze te bedriegen, toch? (Lacht)"
Vergeleken met andere jachtvliegergroepen in de Tweede Wereldoorlog, waren de Tuskegee Airmen de besten, en dat is geen overdrijving. Ze presteerden voortdurend beter dan andere groepen met een grote voorsprong.
In totaal vlogen de Tuskegee Airmen, of "Red Tails", 1578 gevechtsmissies en werden ze onderscheiden met: 3 Distinguished Unit Citations, een Silver Star, 96 Distinguished Flying Crosses, 14 Bronze Stars, 744 Air Medals en 60 Purple Hearts.
Hun prestaties beschermden hen echter niet tegen racisme.
Om officier en/of piloot te worden, moesten deze mannen een opleiding hebben gevolgd en meestal een diploma bezitten voordat ze bij het leger kwamen. Officieren krijgen vaak privileges voor speciale clubs op de basis die zijn ontworpen als een plek waar alle officieren kunnen samenkomen zonder andere niet-officieren.
De Freeman Field-opstand verwijst naar een reeks protesten in Indiana vanwege precies dit.
De commandant noemde de Tuskegee Airmen "stagiairs," ook al hadden deze piloten honderden vlieguren en vele gevechtsmissies voltooid, waardoor hun toegang tot de officierenclub op de basis werd beperkt.
Deze protesten leidden tot meer dan 100 arrestaties, 3 krijgsraden en een belangrijke stap richting desegregatie in het Amerikaanse leger.
Er valt niet te betwisten dat de prestaties van de Tuskegee Airmen, zij wisten wat ze deden en verdienen de erkenning en het respect daarvoor.
Thurgood Marshall diende als een associate justice aan het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten van 1967-1991, was de eerste Afro-Amerikaan die dit deed, en vertegenwoordigde 100 van de Tuskegee Airmen in de rechtbank nadat ze waren gearresteerd voor het "onwettig" betreden van de officierenclub in Indiana. Dit leidde tot hun vrijlating en een lange, succesvolle carrière voor Marshall als burgerrechtenadvocaat en rechter in de Verenigde Staten.
Die naam klinkt misschien bekend en het kan zijn dat je erover hebt geleerd Brown tegen Board of Education in 1954. Deze zaak oordeelde dat rassenscheiding in openbare scholen ongrondwettelijk is en effende het pad voor mensen zoals Robijnrode bruggen, die eerder werd genoemd als het eerste Afro-Amerikaanse kind dat in 1960 (slechts 65 jaar geleden) een voorheen alleen voor 'blanken' bestemde school in Louisiana bezocht
Er is zoveel informatie beschikbaar over Susie King Taylor, Audre Lorde, de Tuskegee Airmen, Thurgood Marshall en Ruby Bridges, en ik raad ten zeerste aan om wat over hen te lezen.
Voordat je gaat
Heb je iets nieuws geleerd door dit te lezen?
Ik hoop dat je dat gedaan hebt.
Leren over de zwarte geschiedenis zou niet moeten eindigen met het lezen van deze post of een enkele post tijdens de maand februari éénmaal per jaar. En eigenlijk zouden we nooit moeten stoppen met leren over zwarte geschiedenis omdat die nog elke dag wordt geschreven.
Zoals ik in het begin al zei, is het vrij onwaarschijnlijk dat iemand alle bijdragen van zwarte mensen aan de samenleving in één bericht kan behandelen en ik ben ook NIET een expert in de zwarte geschiedenis.
Het is onze eigen verantwoordelijkheid om onszelf te onderwijzen over de identiteit van anderen, en we mogen nooit verwachten dat die informatie ons zomaar wordt aangeboden.
De onderdrukten zouden hun onderdrukking nooit hoeven uit te leggen, maar dat lijkt altijd te gebeuren. En dat is niet juist.
We zouden allemaal, ikzelf inbegrepen, meer tijd uit onze dagen moeten nemen om alle geweldige mensen die om ons heen bestaan te leren kennen en te begrijpen. Elkaars ervaring in de wereld begrijpen is de eerste, en meest cruciale, stap naar ware bevrijding.
Er is zoveel informatie beschikbaar, je moet er gewoon bereid voor zijn om ernaar te zoeken.
Hoe beter we elkaar begrijpen, hoe gelukkiger we zijn.
En hoe gelukkiger we zijn, hoe beter de wereld.
Wees dus de verandering die je in deze wereld wilt zien.
Jij prachtig complexe mens, jij.
Tot de volgende keer,
Blijf geweldig,
Blijf mooi,
Blijf jij.
Je bent geliefd en het wordt beter.
Tot snel,
Jamie
Welkom bij de coole kidsclub!
Mijn naam is Jamie en ik ben een jonge (soort van) transman, geboren en getogen in de Hudson Valley in de staat New York. Ik begon mijn transitie in mei 2017 en sindsdien heb ik het mijn missie gemaakt om onverschrokken mezelf te zijn en bewustzijn te verspreiden door mijn zoektocht naar geluk. Ik ben de maker en schrijver van de Spilling T blog, een trotse partner van TransTape en wanneer ik niet buiten ben met de beste hond ooit of rondhang met mijn twee katten, maak en verkoop ik mijn eigen baardverzorgingsproducten via Buckaroo's Beard Care. Ik ben altijd op zoek naar mijn volgende avontuur en heb geskydived, roadtrips gemaakt, gewandeld in de bergen en heb zelfs een korte tijd gediend bij het United States Marine Corps. Mijn leven heeft zijn deel van wendingen gehad en ik hoop die ervaringen te gebruiken om behulpzame en herkenbare content te creëren die iemand anders kan helpen een moeilijke periode in het leven te navigeren.
Baarden, Sociale Media, Tape en Schrijven
Gebruik de code FINALLYME10 en vind je vrijheid met TransTape!
