Ήρθε πάλι εκείνη η εποχή του χρόνου και δεν είναι μυστικό ότι ο Φεβρουάριος είναι ο Μήνας Μαύρης Ιστορίας. Αν δεν το ήξερες, τώρα το ξέρεις! Από ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ευφυείς καινοτόμους, ταλαντούχους καλλιτέχνες και τόσα πολλά ακόμα, οι Μαύροι άνθρωποι έχουν συνεισφέρει περισσότερα στην κοινωνία μας από ό,τι θα μπορούσε ποτέ να καλύψει μία ανάρτηση. Αλλά αν είσαι έτοιμος να μάθεις κάτι καινούργιο, βρίσκεσαι στο σωστό μέρος!
Γειά σου!
Και καλώς ήρθατε ξανά αν έχετε ξαναβρεθεί εδώ!
Μιλάμε πολύ για το TransTape εδώ, φυσικά, αλλά σήμερα θα είναι λίγο διαφορετικά. Σήμερα, μιλάμε για τον Μήνα Μαύρης Ιστορίας.
Γιατί;
Λοιπόν, για αρχή είναι Φεβρουάριος. Αυτό είναι λίγο το χαρακτηριστικό του Φεβρουαρίου. Αλλά επίσης επειδή δεν φαίνεται να συζητιέται αρκετά. Πολλοί από εμάς πιθανώς δεν συνειδητοποιούμε πόσα πράγματα στην καθημερινή μας ζωή εφευρέθηκαν από έναν Μαύρο άνθρωπο.
Πράγματα για τα οποία δεν σκέφτεσαι δεύτερη φορά όπως οι αυτόματες πόρτες ανελκυστήρα, τα πατατάκια, οι αυτόματες αλλαγές ταχυτήτων στα αυτοκίνητα, οι στεγνωτήρες ρούχων, τα φανάρια κυκλοφορίας, το super soaker, το κουτάλι παγωτού, τα συστήματα οικιακής ασφάλειας.
Πρέπει να συνεχίσω; Υπάρχουν πολλά ακόμα.
Το θέμα μου είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς πιθανότατα δεν είχαμε ιδέα ότι ένας Μαύρος άνθρωπος εφηύρε οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα και αυτό δεν φαίνεται και πολύ σωστό. Τώρα, φαίνεται;
Αλλά η τέλεια μπάλα παγωτού σίγουρα δεν είναι η κορυφή των συνεισφορών των Μαύρων.
Αλλά παρ' όλα αυτά σημαντικό για όλους τους λάτρεις του παγωτού, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Alfred L. Cralle για ο κουτάλα.
Μήνας Μαύρης Ιστορίας
Οι μαύροι άνθρωποι, συχνά, έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή του ακτιβισμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα από τότε που υπήρξε ανάγκη για αυτό.
Ετσι.
Πάντα.
Από τα Πολιτικά Δικαιώματα μέχρι τον Φεμινισμό και τα Δικαιώματα των Ομοφυλόφιλων και τις Ταραχές του Stonewall, οι Μαύροι άνθρωποι ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για ισότητα και αυτό είναι κάτι που όλοι θα πρέπει να γνωρίζουμε καλύτερα και να συζητάμε πολύ περισσότερο εκτός Φεβρουαρίου.
Κάπως σαν αυτή την ωραία μικρή συζήτηση που έχουμε τώρα, εκτός από τους άλλους 11 μήνες του χρόνου που έχουμε. Υπάρχει πάντα εκείνο το ένα άτομο που θα ρωτήσει, "γιατί υπάρχει ο μήνας της μαύρης ιστορίας;" Και νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε τι ακολουθεί συνήθως αυτή η δήλωση.
Έχουμε Μήνα Μαύρης Ιστορίας επειδή δεν μας διδάσκουν, στις περισσότερες περιπτώσεις, την ιστορία των Μαύρων.
Όχι καθόλου. Είναι πραγματικά τρελό.
Τα περισσότερα βιβλία ιστορίας και μαθήματα στα δημόσια σχολεία, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, θα μιλήσουν για τη δουλεία (αλλά όχι για την πραγματικότητά της), τον Martin Luther King Jr, το νομικό τέλος της φυλετικής διαχωριστικότητας (αποδιαχωρισμός) και συνήθως σταματούν εκεί.
Για παράδειγμα, ξέρατε Ρούμπι Μπρίτζες, το πρώτο μαύρο κορίτσι που πήγε σε ένα σχολείο μόνο με λευκούς, είναι μόλις 70 χρονών σήμερα;
Και δεν προσπαθώ να φανώ σαν να είμαι ιδιαίτερα μορφωμένος στην ιστορία των Μαύρων, δεν είμαι. Απολύτως ακόμα μαθαίνω και μόλις έχω ξύσει την επιφάνεια του πόσο σημαντική είναι η ιστορία των Μαύρων για τον κόσμο. Αλλά μπορώ να μαθαίνω και ταυτόχρονα να αναγνωρίζω ότι υπάρχουν μερικά σοβαρά κενά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Μεταξύ πολλών άλλων συστημάτων.
Γνωρίζατε ότι η Susie King Taylor (1848-1912) θεωρείται η πρώτη μαύρη δασκάλα στην Αμερική; Δίδασκε απελευθερωμένους Αφροαμερικανούς σκλάβους σε ένα σχολείο ελευθερίας στη Γεωργία.
Ο μήνας μαύρης ιστορίας υπάρχει από το 1976, όταν οι πρόεδροι των ΗΠΑ όρισαν τον μήνα Φεβρουάριο ως μήνα της μαύρης ιστορίας.
Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ επίσημα αναγνωρισμένος Μήνας Μαύρης Ιστορίας το 1976, καλώντας το κοινό να «αρπάξει την ευκαιρία να τιμήσει τα πολύ συχνά παραμελημένα επιτεύγματα των Μαύρων Αμερικανών σε κάθε τομέα προσπάθειας σε όλη την ιστορία μας.»
Αλλά πίσω τον Σεπτέμβριο του 1915 (μόλις πριν από 109 χρόνια) ο ιστορικός εκπαιδευμένος στο Χάρβαρντ Carter G. Woodson και ο εξέχων υπουργός Jesse E. Moorland ίδρυσαν αυτό που τώρα είναι γνωστό ως Association for the Study of African American Life and History (ASALH), μια οργάνωση αφιερωμένη στην έρευνα και την προώθηση των επιτευγμάτων των Μαύρων Αμερικανών και άλλων λαών αφρικανικής καταγωγής.
Το 1926, μετά την ίδρυση της ASALH, ο οργανισμός χορήγησε μια εθνική γιορτή κατά τη δεύτερη εβδομάδα του Φεβρουαρίου. Αυτή η γιορτή είχε ως στόχο να εμπνεύσει τα κολέγια και τις κοινότητες, πυροδοτώντας παραστάσεις, ιδρύοντας συλλόγους και ενθαρρύνοντας μια γενική γιορτή γύρω από την μαύρη ταυτότητα.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, η εβδομάδα μαύρης ιστορίας γινόταν μήνας μαύρης ιστορίας σε πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα σε όλη τη χώρα, εν μέρει λόγω του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα. Ο εορτασμός της μαύρης ιστορίας υπάρχει εδώ και περισσότερο χρόνο από ό,τι φαίνεται να πιστεύουν κάποιοι.
Δεν είναι κάτι νέο ή μόνιμο, είναι πολύ πραγματικό και αναγκαίο.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά έχω μάθει μερικά πράγματα μέχρι τώρα.
Όπως, δεν υπάρχει ιστορία χωρίς την ιστορία των Μαύρων.
Η εκπαίδευση μας στην ιστορία των Μαύρων είναι ένα ζωτικό μέρος για την αποδόμηση και την αναγνώριση του ίδιου του συστήματος που προσπαθεί να τη σβήσει.
Οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία.
Μερικές Αναφορές
Θα ήθελα να πω ξανά, δεν είμαι με κανέναν τρόπο ειδικός στην ιστορία των Μαύρων.
Ή κυριολεκτικά οποιαδήποτε ιστορία για την ακρίβεια.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι ικανός να βρω τους δικούς μου πόρους και να εκπαιδευτώ μόνος μου.
Ακριβώς όπως μπορείς να το κάνεις!
Η Όντρε Λόρντ είπε κάποτε, «Όποτε προκύπτει η ανάγκη για κάποια προσποίηση επικοινωνίας, εκείνοι που κερδίζουν από την καταπίεσή μας μας καλούν να μοιραστούμε τη γνώση μας μαζί τους. Με άλλα λόγια, είναι ευθύνη των καταπιεσμένων να διδάξουν στους καταπιεστές τα λάθη τους. ... Οι γυναίκες αναμένεται να εκπαιδεύσουν τους άνδρες. Οι λεσβίες και οι ομοφυλόφιλοι άνδρες αναμένεται να εκπαιδεύσουν τον ετεροφυλόφιλο κόσμο. Οι καταπιεστές διατηρούν τη θέση τους και αποφεύγουν την ευθύνη για τις δικές τους ενέργειες.»
Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ για την Audre Lorde, συμπεριέλαβα ένα σύντομο απόσπασμα και συνδέσμους για να μάθετε περισσότερα για εκείνη και τη ζωή της παρακάτω. Spoiler, είναι φανταστική. Αλλά παρόλο που δεν είμαι επαγγελματίας, ήρθα προετοιμασμένος με κάτι άλλο που νομίζω ότι πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζετε.
Ίσως να κρατήσεις μερικές σημειώσεις και να τις μοιραστείς με έναν φίλο.
Όντρε Λόρντ
18 Φεβρουαρίου 1934 – 17 Νοεμβρίου 1992
«Δεν είμαι ελεύθερη όσο οποιαδήποτε γυναίκα δεν είναι ελεύθερη, ακόμα κι αν τα δεσμά της είναι πολύ διαφορετικά από τα δικά μου.»
Θα παραδεχτώ, δεν ήταν μέχρι το πρώτο μου εξάμηνο στο κολέγιο που έμαθα ποια ήταν η Audre Lorde.
Και ουάου, την αγαπώ.
Ήταν, και εξακολουθεί να είναι, απόλυτη έμπνευση για τόσους πολλούς ανθρώπους.
Δικαίως έτσι.
Αυτή αυτοπροσδιορίζεται ως, "μαύρη, λεσβία, φεμινίστρια, σοσιαλίστρια, μητέρα, πολεμίστρια, ποιήτρια."
Κατά καιρούς, όταν ήταν μικρό παιδί, η Audre απήγγελλε ποίηση από μνήμης για να εκφράσει πώς ένιωθε, και αυτό συνεχίστηκε στην ενήλικη ζωή της. Είχε την ικανότητα να εκφράζει τα συναισθήματά της με τρόπους που έκαναν τους ανθρώπους να νιώθουν ακριβώς όπως έπρεπε για να κατανοήσουν.
Από το 1991 μέχρι τον θάνατό της τον Νοέμβριο του 1992, ήταν στην πραγματικότητα η Πολιτεία της Νέας Υόρκης Ποιήτρια λογοτέχνης. Ο τότε κυβερνήτης αναφέρθηκε στη γραφή της ως μια «γλώσσα που μπορεί να φτάσει και να αγγίξει ανθρώπους παντού.»
Η ικανότητά της να το κάνει αυτό σε όλες τις μορφές της γραφής της βοήθησε να ενώσει τους ανθρώπους για έναν μεγαλύτερο σκοπό και να γκρεμίσει τείχη που κάποιοι άνθρωποι δεν ήξεραν καν ότι υπήρχαν.
Πίστευε ότι δεν χωριζόμασταν από τις διαφορές μας, αλλά μάλλον από την άρνησή μας να αναγνωρίσουμε αυτές τις διαφορές.
«Δεν μιλάμε για ανθρώπινη διαφορά, αλλά για ανθρώπινη απόκλιση.»
Υπάρχει πολύ περισσότερα στην Audre πέρα από την ποίησή της, ειδικά το έργο της με τον φεμινισμό, και σίγουρα θα πρέπει να κάνετε κάποια δική σας έρευνα γι' αυτήν. Στην πραγματικότητα, μπορείτε να κάνετε κλικ στο όνομά της στην κορυφή αυτής της ενότητας για να μεταβείτε στη σελίδα της στο Wikipedia.
Δεν είναι κάτι;
Αλλά προς το παρόν, να ένα από τα ποιήματά της.
Αεροπόροι του Tuskegee
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Ενεργό 1940-1948
Οι Tuskegee Airmen ήταν πολύ περισσότερα από μια ομάδα στρατιωτικών πιλότων μαχητικών.
Ήταν οι πρώτοι Μαύροι στρατιωτικοί πιλότοι, ναυτιλοί, βομβαρδιστές, μηχανικοί, εκπαιδευτές, αρχηγοί πληρωμάτων, νοσοκόμες, μάγειρες και άλλο προσωπικό υποστήριξης που όχι μόνο ήταν εξαιρετικοί στην εκτέλεση της δουλειάς, αλλά έπαιξαν επίσης καθοριστικό ρόλο κατά τη διάρκεια του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα.
Το "Tuskegee" προέρχεται από εκεί όπου εκπαιδεύτηκαν αυτοί οι εξαιρετικοί πιλότοι, το Tuskegee, στην Αλαμπάμα, παρεμπιπτόντως.
Και εκπαιδεύονταν ξεχωριστά από τους λευκούς πιλότους, να προσθέσω. Δεν ήταν μέχρι το 1939 που οι Αφροαμερικανοί "επιτράπηκε" να γίνουν πιλότοι. Και λόγω των εποχών, ο στρατός ήταν ακόμα διαχωρισμένος και πολλά μέλη των ενόπλων δυνάμεων υπόκεινταν στους Νόμους Τζιμ Κρόου, οι οποίοι δεν καταργήθηκαν πλήρως παρά μόνο το 1965 (μόλις πριν από 60 χρόνια).
Παρά τον προφανή ρατσισμό και τα αμέτρητα εμπόδια, οι μορφωμένοι και ταλαντούχοι Tuskegee Airmen, γνωστοί και ως «Red Tails» λόγω των βαμμένων κόκκινων ουρών των αεροπλάνων τους, ήταν μερικοί από τους πιο καλά εκπαιδευμένους πιλότους σε ολόκληρο το στρατό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι που τους εκπαιδεύαν ήθελαν να βρουν κάθε δικαιολογία για να μην τους εκπαιδεύσουν απλώς και μόνο λόγω του χρώματος του δέρματός τους.
Αεροπόρος Κόλμαν Γιανγκ (Δεκανέας), αργότερα ο πρώτος Αφροαμερικανός δήμαρχος του Ντιτρόιτ, δήλωσε σε δημοσιογράφο Καρφιά Terkel σχετικά με τη διαδικασία:
«Έκαναν τα πρότυπα τόσο υψηλά, που στην πραγματικότητα γίναμε μια ελίτ ομάδα. Μας εξέτασαν και μας επανεξέτασαν ενδελεχώς. Ήμασταν αναμφισβήτητα οι πιο έξυπνοι και πιο φυσικά ικανοί νέοι μαύροι στη χώρα. Ήμασταν πολύ καλύτεροι λόγω των παράλογων νόμων του Τζιμ Κρόου. Δεν μπορείς να φέρεις τόσους πολλούς έξυπνους νέους μαζί και να τους εκπαιδεύσεις ως μαχητές και να περιμένεις να υποχωρήσουν παθητικά όταν προσπαθείς να τους ξεγελάσεις, σωστά; (Γελάει)»
Σε σύγκριση με άλλες ομάδες μαχητών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Tuskegee Airmen ήταν οι καλύτεροι, και αυτό δεν είναι υπερβολή. Συνεχώς ξεπερνούσαν άλλες ομάδες με μεγάλη διαφορά.
Συνολικά, οι Tuskegee Airmen, ή «Κόκκινα Ουρά», εκτέλεσαν 1578 αποστολές μάχης και τιμήθηκαν με: 3 Διακεκριμένες Μονάδες, ένα Ασημένιο Αστέρι, 96 Διακεκριμένους Σταυρούς Πτήσης, 14 Χάλκινα Αστέρια, 744 Αεροπορικά Μετάλλια και 60 Μωβ Καρδιές.
Ωστόσο, η απόδοσή τους δεν τους προστάτευσε από τον ρατσισμό.
Για να γίνουν αξιωματικοί και/ή πιλότοι, αυτοί οι άνδρες απαιτείται να είναι μορφωμένοι και συνήθως να έχουν πτυχίο πριν εισέλθουν στον στρατό. Και οι αξιωματικοί συχνά λαμβάνουν προνόμια σε ειδικές λέσχες εντός της βάσης που έχουν σχεδιαστεί ως χώρος για όλους τους αξιωματικούς να συγκεντρώνονται χωρίς άλλους μη αξιωματικούς.
Η Εξέγερση του Αεροδρομίου Freeman αναφέρεται σε μια σειρά διαδηλώσεων στην Ιντιάνα εξαιτίας ακριβώς αυτού.
Η εντολή αναφερόταν στους Tuskegee Airmen ως «εκπαιδευόμενους», παρόλο που αυτοί οι πιλότοι είχαν εκατοντάδες ώρες πτήσης και είχαν ολοκληρώσει πολλές αποστολές μάχης, περιορίζοντας έτσι την πρόσβασή τους στο κλαμπ των αξιωματικών της βάσης.
Αυτές οι διαδηλώσεις οδήγησαν σε πάνω από 100 συλλήψεις, 3 στρατοδικεία και ένα σημαντικό βήμα προς την κατάργηση της φυλετικής διαχωρισμού στον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δεν υπάρχει επιχείρημα που να μπορεί να υποτιμήσει τα επιτεύγματα των Tuskegee Airmen, γνώριζαν τι έκαναν και αξίζουν την αναγνώριση και τον σεβασμό γι' αυτό.
Θέργκουντ Μάρσαλ υπηρέτησε ως αναπληρωτής δικαστής στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1967 έως το 1991, ήταν ο πρώτος Αφροαμερικανός που το έκανε, και εκπροσώπησε 100 από τους Tuskegee Airmen στο δικαστήριο μετά τη σύλληψή τους για "παράνομη" είσοδο στο κλαμπ των αξιωματικών στην Ιντιάνα. Αυτό οδήγησε στην απελευθέρωσή τους και σε μια μακρά, επιτυχημένη καριέρα για τον Marshall ως δικηγόρο πολιτικών δικαιωμάτων και δικαστή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό το όνομα μπορεί να σας φαίνεται οικείο και μπορεί να προέρχεται από τη μάθηση σχετικά με Brown κατά Board of Education το 1954. Αυτή η υπόθεση αποφάνθηκε ότι ο φυλετικός διαχωρισμός στα δημόσια σχολεία είναι αντισυνταγματικός και άνοιξε το δρόμο για ανθρώπους όπως Ρούμπι Μπρίτζες, που αναφέρθηκε νωρίτερα ως το πρώτο Αφροαμερικανό παιδί που παρακολούθησε σχολείο που προηγουμένως ήταν μόνο για «λευκούς» στη Λουιζιάνα το 1960 (μόλις πριν από 65 χρόνια)
Υπάρχει τόση πολλή πληροφορία εκεί έξω για τη Susie King Taylor, Audre Lorde, τους Tuskegee Airmen, τον Thurgood Marshall και τη Ruby Bridges και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε κάτι γι' αυτούς.
Πριν φύγετε
Μάθατε κάτι καινούργιο διαβάζοντας αυτό;
Ελπίζω να το έκανες.
Η εκμάθηση της μαύρης ιστορίας δεν πρέπει να τελειώνει με την ανάγνωση αυτής της ανάρτησης ή οποιασδήποτε μιας ανάρτησης κατά τη διάρκεια του μήνα Φεβρουαρίου μία φορά το χρόνο. Και πραγματικά, δεν θα έπρεπε ποτέ να σταματήσουμε να μαθαίνουμε για τη μαύρη ιστορία γιατί συνεχίζει να γράφεται κάθε μέρα.
Όπως είπα στην αρχή, είναι μάλλον απίθανο κάποιος να καλύψει όλες τις συνεισφορές των Μαύρων ανθρώπων στην κοινωνία σε μία ανάρτηση και επίσης ΔΕΝ ένας ειδικός στην ιστορία των Μαύρων.
Είναι δική μας ευθύνη να εκπαιδευτούμε σχετικά με τις ταυτότητες των άλλων ανθρώπων, και δεν θα πρέπει ποτέ να περιμένουμε αυτές οι πληροφορίες να μας προσφέρονται ελεύθερα.
Οι καταπιεσμένοι δεν θα έπρεπε ποτέ να εξηγούν την καταπίεσή τους, όμως αυτό φαίνεται να συμβαίνει πάντα. Και αυτό δεν είναι σωστό.
Όλοι μας, συμπεριλαμβανομένου και εμού, θα πρέπει να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο από τις ημέρες μας για να μάθουμε και να κατανοήσουμε όλους τους υπέροχους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μας. Η κατανόηση της εμπειρίας του ενός από τον άλλον στον κόσμο είναι το πρώτο, και πιο κρίσιμο, βήμα προς την αληθινή απελευθέρωση.
Υπάρχει τόση πολλή πληροφορία εκεί έξω, απλώς πρέπει να είστε πρόθυμοι να την αναζητήσετε.
Όσο περισσότερο καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε.
Και όσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε, τόσο καλύτερος είναι ο κόσμος.
Να είσαι η αλλαγή που θέλεις να δεις σε αυτόν τον κόσμο.
Εσύ, όμορφα πολύπλοκε άνθρωπε.
Μέχρι την επόμενη φορά,
Μείνε υπέροχος,
Μείνε όμορφη,
Μείνε εσύ.
Σε αγαπούν και τα πράγματα γίνονται καλύτερα.
Τα λέμε σύντομα,
Τζέιμι
Καλώς ήρθατε στο κλαμπ των κουλ παιδιών!
Το όνομά μου είναι Jamie και είμαι ένας νέος (περίπου) τρανς άνδρας που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην κοιλάδα του Χάντσον στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Ξεκίνησα τη μετάβασή μου τον Μάιο του 2017 και από τότε, έχω κάνει αποστολή μου να ζω χωρίς να ζητώ συγγνώμη ως ο εαυτός μου και να διαδίδω την ευαισθητοποίηση μέσα από την επιδίωξη της ευτυχίας μου. Είμαι ο δημιουργός και συγγραφέας του ιστολογίου Spilling T, υπερήφανος συνεργάτης του TransTape και όταν δεν είμαι έξω με τον καλύτερο σκύλο του κόσμου ή δεν περνάω χρόνο με τις δύο γάτες μου, φτιάχνω και πουλάω τα δικά μου προϊόντα φροντίδας γενειάδας μέσω της Buckaroo's Beard Care. Πάντα ψάχνω για την επόμενη περιπέτειά μου και έχω κάνει ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, ταξίδια με αυτοκίνητο, πεζοπορία στα βουνά και έχω υπηρετήσει για λίγο καιρό στο Σώμα Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών. Η ζωή μου είχε τα δικά της σκαμπανεβάσματα και ελπίζω να χρησιμοποιήσω αυτές τις εμπειρίες για να δημιουργήσω χρήσιμο και σχετικό περιεχόμενο που μπορεί να βοηθήσει κάποιον άλλον να αντιμετωπίσει μια δύσκολη περίοδο στη ζωή.
Γένια, Κοινωνικά, Ταινία και Γραφή
Χρησιμοποιήστε τον κωδικό FINALLYME10 και Βρείτε την Ελευθερία σας με το TransTape!
